Zaterdag 26 juni 2010. De derde recordingsessie alweer. The Beatles namen, zeker in hun begintijd, op een dag zeker 2 of 3 tracks op, de Zinkopeters kwamen vandaag net halverwege één track! Tja, verschil moet er blijven hè. Maar The Beatles konden wel zo een kant-en-klare studio in, en hadden er al een paar duizend uur samenspelen in clubs opzitten. Dus die vergelijking gaat (gelukkig!) niet op.
Maar ervaring telt ook voor de Zinkopeters, dus er blijft wel progressie in zitten. Natuurlijk moet je op een track ook ingespeeld raken, dus bij take 5 werd een mooi resultaat neergezet, goed ritmevast onder directie van Peter die driftig stond mee te zwaaien met z’n metronoom. Het bakkie van Ruud kraakt niet meer, en de brom uit het bakkie van Jos was ook verholpen (à raison van een BBQ!).
Ruud moest een beetje ingespeeld raken op de tweede tel, die bij de slaggitaarpartij van Taxman erg bepalend is, zeker na het schurende D7+9 akkoord. Het hielp dat hij op zijn gloednieuwe Gibson Les Paul Studio speelde. Hoefde uiteindelijk maar op twee plaatsen gerepareerd te worden met inprikken. Thomas moest goed tellen in het instrumentale deel, waarin nog geen sologitaar klonk, want die gaat Peter thuis pas inspelen. Ook sommige snare-roffels wilden nog wel eens niet helemaal goed uitkomen. Maar in take 5 liep dat allemaal prima. Het snelle basrifje van Macca op de middelste-acht bleef voor Jos een uitdaging van jewelste, maar inprikken helpt dan enorm. Tja, alleen Peter had eigenlijk niks te doen, behalve iedereen blijven motiveren en dirigeren, en kritisch blijven luisteren waar zaken verbeterd konden worden.
Om 10.30 was de ruimte beschikbaar, en die was gelukkig voorzien van airco, want het zou die dag zomers worden. De akoestiek doet eigenlijk niet onder voor de ruimte in Oud-Beijerland. Een behoorlijk grote ruimte (75 m²), weliswaar met een laag plafond, maar daar zit materiaal op wat enigszins geluidsabsorberend is, en er ligt vloerbedekking. Tevens stond de ruimte vol met muziekinstrumenten van het Symfonisch Blaasorkest Spijkenisse, stoelen en muziekstandaards. Niet echt geluidsabsorberend, maar van hinderlijke reflecties zul je niet gauw last hebben! Peter had dit keer ook fleece dekens meegenomen, om zo improvisorisch een geluidscherm te kunnen maken. Houdt in ieder geval de lekkage van het midden-tot-hoog van de drums naar de bas en gitaar-mics enigszins tegen. Of het geholpen heeft zal voor altijd onduidelijk blijven, maar frappant was wel dat er relatief weinig overspraak was van bijvoorbeeld Ruuds gitaar. Al met al waren de Zinkopeters (dit keer zonder roadie) zo’n twee uur bezig met de ruimte speelklaar maken, opstellen, mics aansluiten, try-out. Toen bleek er ook nog een eigenaardige "click sound" op te treden tijdens opname/afspelen. Bleek uiteindelijk aan het koptelefoonversterkertje te liggen, ja, ja, de goedkope rommel van Behringer! Maar dan ben je dus ook weer een dik halfuur verder met zoeken naar de oorzaak. Pas rond de klok van 13.00 kon er serieus begonnen worden met opnemen.
Er werden 5 takes helemaal afgerond, daarnaast nog minstens eenzelfde aantal afgebroken takes. Op take 5 (what's in a name?!) werd op enkele plaatsen ingeprikt door Ruud en Jos. Thomas was heel tevreden met zijn partij.
Het oorspronkelijke idee was om daarna ook nog van een ander nummer te proberen de basis erop te krijgen, maar daarvoor was de concentratie teveel weggezakt. Dus vanaf een uur of halfvijf werd er nog een beetje gekrabbeld aan enkele andere nummers, om es te kijken wat het volgende project zou moeten worden. “I’ll Be Back” blijft er zeker in, maar “Dig A Pony” bleek wel een pièce de résistance. De intro klonk zeer behoorlijk, maar toen er daarna strak in een ¾-maat verder gespeeld moest worden liep het vast. Leuke nieuwe suggesties bleken “You Can’t Do That” en “Ticket To Ride”. Nou ja, gelukkig hebben we de foto’s nog!
De bezetting tijdens de opname sessie:
Zondag 3 oktober 2010. Vandaag kwamen de Zinkopeters bijeen om hun vocale partijen in te zingen. Omdat Peter zijn zolder opgeruimd had kon dat bij hem. Afgelopen Juli en Augustus had Peter al de gitaarsolo en de percussie ingespeeld, en de lead vocal gedaan. De track was dus bijna af. Ruud en Thomas zongen vandaag de background vocals in. Weer een hele confronterende uitdaging want er zit een grappig stukje falsetto in ("ha ha mister Wilders", pardon, "Wilson"). Er moest veel over, en een deel moest na de afhaal-chinees ingezongen, maar uiteindelijk werd met inprikken een zeer behoorlijk resultaat neergezet. Peter gaat er nog een harmony vocal met hoge tenorstem aan toevoegen en dan kan hij aan de slag met TC Helicon, en het synchroniseren van de samenzang.
Het middagdeel werd gebruikt om ook nog even te repeteren. Jos had een heel grappig mini-Markbas versterkertje meegenomen waar zijn Hofner bas een dijk van een sound uithaalde, in ieder geval meer dan genoeg voor in de home-studio. Peter had het idee om quick-and-dirty voor de essentiele geluidsbronnen een microfoon te zetten en via z'n Korg een mix te maken die je dan natuurlijk ook direct kan opnemen. Klonk prima, eindelijk es een duidelijke vocal die niet de hele tijd moet persen om er een beetje bovenuit te komen, en met een lekkere reverb erop. Ruud's bakkie leek echter toch de Spijkenisse sessie niet helemaal ongeschonden door te zijn gekomen. Maar aangezien Peter alles met de Martin D-28 speelde - met de Behringer B2 Pro grootmembraan-microfoon ervoor kwam die prachtig door - kon Ruud de Fender Super Twin gebruiken. Zo klonk het allemaal heel lekker. Geoefend en opgenomen werden "I'll Be Back", "You Can't Do That", en "While My Guitar Gently Weeps" (ja, ja, Harrison is niet meer weg te denken uit ons repertoire!).
De uiteindelijke bezetting op deze track wordt dus:
Tja, de Zinkopeters betalen liever wat minder belasting! Beluister de eindmix. Release: 7 November 2010.
Zaterdag 1 oktober 2011. Het moest nu maar es gebeuren, beste fans! Na bijna een jaar was er dan eindelijk een moment waarop alles leek te kloppen, iedereen had vrij vandaag (logisch, zaterdag hè?) maar ook effe niks anders te doen, en na een week na-zomeren was het ook vandaag SCHIT-TE-REND weer! Jammer alleen dat de Bentley niet beschikbaar was. Daarom als alternatief een park in Rotterdam-Zuid ("Saarloos"!) opgezocht, bij Landhuis "De Olifant", Kromme Zandweg 90. Daar wat mallotigheid uitgevoerd, met en zonder gitaren, achter bomen langslopend, over zebrapaden (op! de lanen in!). Thomas zette dat diezelfde middag nog in een mallotige volgorde, en de video was klaar! Een echte psychedelische video was geboren, geheel de jaren-60 indachtig. Veel plezier ermee! Meer foto's van deze dag hier.