Zaterdag 13 November 2010. De Zinkopeters hadden er naar uitgekeken vandaag, de vierde serieuze recordingsessie. Er werd vroeg begonnen, dan heb je geen last van files op de weg, en heb je voor de lunch al het nodige aan arbeid verricht. Jos had de ruimte speelklaar gemaakt, en om 8.30 stond het hele spul al zo'n beetje opgesteld, maar was de producer er nog niet! Die kwam op z'n gemakkie aan kachelen rond de klok van 9.15, voor hem ook vroeg in de ochtend. Er werd wederom een mooie sound gerealiseerd voor het drumstel, en ook het Hofner-basje van Jos zat er prachtig in (kwestie van een goede bassist en een beetje compressie). Daarna overleg over hoe we deze track moesten attackeren. Er zitten namelijk geen electrische gitaren in "I'll Be Back", en akoestische gitaren kun je eigenlijk alleen goed opnemen met een membraan-microfoon, die de nodige overspraak zou registreren van de drums en de bas indien we alles gelijktijdig zouden proberen op te nemen. Er werden twee mogelijkheden overwogen: 1) drums en bas tegelijk opnemen, met het onversterkt meespelen van gitaren en zang voor de live feel; 2) eerst de gitaren akoestisch opnemen, en de bas via DI-box, met een click-track als guide, waarna Thomas de drums hierop zou kunnen inspelen. Voordeel van het laatste is dat het maatvast is (rotsvast!), maar de Zinkopeters (met uitzondering van Peter) hebben nog weinig ervaring ermee. Daarom werd toch gekozen voor optie 1.
Dit bleek goed te werken want er was nauwelijks overspraak van gitaren en zang via de overhead-mics die op de drums stonden, en de SM58 voor de Ashdown versterker van Jos was aardig afgeschermd met geluidsabsorberende kleedjes (met dank aan de Gamma). Bovendien kon handig gebruik gemaakt worden van een perspex drumscherm van het Spijkenisse blaasorkest zodat de overspraak van de snaredrum ook enigszins in toom gehouden kon worden. Dat leverde een prima sound op, bij een opstelling die verder vrijwel gelijk was aan die van 26 juni 2010. Na enkele valse starts en een beetje warmlopen en oefenen bleek de tweede volledige take voldoende foutloos om op verder te bouwen. Jos repareerde twee kleine oneffenheden op de bas. Daarna konden Peter en Thomas een vocal guide opnemen, zodat Ruud zijn akoestische gitaarpartijen kon indubben. Eerst het karakteristieke gitaarloopje (een riff is eigenlijk een te groot woord voor die drie noten). Ruud had zelf een grootmembraan-mic meegenomen (een T-Bone van Thomann) en dus werd besloten om die te gebruiken voor de akoestische gitaar. Beetje zoeken naar de juiste opstelling, maar met de mic ongeveer 40 cm van het veertiende fret werd het beste resultaat bereikt. Daarna moest Ruud ingespeeld raken op de track, wat nogal confronterend is omdat je met een groot-membraan mic werkelijk alles hoort, zelfs je eigen ademhaling! Maar vooral ook je foutjes dus ... Na een aantal takes werd er een bevredigend resultaat neergezet, en dat werd tijd, want de andere Zinkopeters begonnen een beetje ongedurig te worden en wilden weer graag wat spelen.
Daarom werd besloten om verder te gaan met de track van het Let It Be album, waarop The Beatles ook getracht hebben weer wat van dat live sentiment terug te pakken dat ze in 1966 vaarwel hadden gezegd. Nu werd er veel serieuzer aan "Dig A Pony" gewerkt dan voorheen, wat goed uitpakte, vooral ook omdat er door iedereen ook op geoefend was. Kon bovendien de Fender Twin Reverb bak van Peter aangezet worden, zodat dat ding niet voor Jan-Met-De-Korte-Achternaam naar boven gezeuld was. Wel kwamen we nu ingangen tekort op de Korg recorder. Met floortom erbij zijn er voor het opnemen van de drums 6 tracks nodig, dus blijven er nog 2 over voor een gitaar en een bas. Dus net één te weinig als je met 2 gitaren en bas wilt werken. De oplossing hiervoor was een klein 4-kanaals mengpaneeltje dat Thomas meegenomen had. Dit was weliswaar een El Cheapo dingetje van Behringer, maar bood toch een rudimentaire EQ-ing, en ieder geval pan-control. De beide overheads, de tomtom-mic en de floortom-mic werden op die manier gecombineerd tot een stereo 2-kanaals output, zodat er nu met een extra gitaar zelfs nog een kanaal overbleef. Ja, ja, het leek Abbey Road 1966 wel! Improviseren!
Peter had niet gerekend op het spelen van het George Harrison solootje, dus dat liep in het begin wat rommelig. Maar goed, er moest toch ook gerepeteerd worden om de structuur er goed in te krijgen, zodat dat beter zou gaan dan de vorige keer. Na een paar keer helemaal uitspelen begon dat aardig te lopen. Een Gibson LP klinkt dan eigenlijk best tof door een Fender Twin Reverb. Ja, dit begon prima te klinken, en wordt dus vrijwel zeker het volgende Zinkopeters project. Vraag is alleen nog een beetje welke video je daar bij kan maken? Het dak van de Hofweg 13 is niet bereikbaar!
Tenslotte wilden de Zinkopeters zich ook nog enigszins voorbereiden op een eventueel optreden dus vanaf een uur of vijf werd er nog een beetje gekrabbeld aan enkele andere nummers, “You Can’t Do That” en vooral “Ticket To Ride” zijn nummers die tot het mainstay repertoire van de Zinkopeters zullen gaan behoren! En natuurlijk hebben we de foto’s nog!
De bezetting tijdens de opname sessie voor "I'll Be Back":
De bezetting tijdens de try-out opnames van Dig A Pony:
